کشت بدون آبیاری – فناوری گرواسیس

کشت بدون آبیاری
فناوری گرواسیس
یکی از روش های نوین در کاهش مصرف آب و جلوگیری از پدیده بیابان زایی استفاده از فناوری گراوسیس می باشد.

این تکنولوژی در واقع کاشت درخت در زمین های خشک، بیابانی، سنگلاخ و کوهستانی بدون استفاده از انرژی و آبیاری است.

فناوری گرواسیس روش آبیاری نیست بلکه تکنیک کاشت گیاه متناسب با پتانسیل و توانمندی است که در طبیعت وجود دارد.

این تکنولوژی در واقع با تقلید از مادر طبیعت به کاشت گیاه می پردازد.
در این فناوری ابتدا می بایست اطلاعات دقیقی از میزان بارندگی، تبخیر و کیفیت خاک و حداقل و حداکثر دما از محل که برای کاشت نهال مورد می باشد تهیه نمود.
سپس بر اساس این اطلاعات و وضعیت اقلیم منطقه، گیاهانی را انتخاب کنیم که نیاز آبی آنها با شرایطی که در محل وجود دارد تطابق داشته باشد.

1-انتخاب گونه درخت متناسب با شرایط آب و هوایی و بارش های منطقه کاشت.

2-پرورش نهال سالم با ریشه اصلی مستقیم.

3-استفاده از قارچ مایکوریزا در جوار ریشه در خاک نهالستان و در زمین اصلی

4-عدم دستکاری و تخریب ساختار مویرگی (کاپیلاری) خاک محل کاشت نهال در زمان حفر چاله

5-استفاده از سامانه واتر باکس

یک جعبه طراحی شده برای کمک به رشد درختان در مناطق خشک می باشد. با استفاده از این نوآوری کاشت درختان در اراضی خشک، بیابانی و یا سنگلاخ و کوهستانی بدون استفاده از آبیاری و صرف انرژی انجام می گیرد. این فناوری در سال 2010 موفق به کسب مقام بهترین نوآوری در زمینه فناوری سبز از ماهنامه پاپیولار ساینس شد.

همچنین از بین 117 طرح نوآورانه در جهان مقام اول را بدست آورده است و در سال 2014 در هلند برنده جایزه لاله سبز شده است.

جعبه گرواسیس ضمن استفاده از ذخیره آب موجود در خود، نزولات جوی را هم در داخل مخزنش ذخیره کرده و براساس قانون نقطه شبنم رطوبت هوای محیط را هم به قطرات آب تبدیل نموده و در خود ذخیره می نماید.

در عین حال منابع تبخیر آبی که به اطراف گیاه می فرستد شده و بعنوان قیم در زمان وزش باد عمل می کند.

در طول دهه گذشته (از سال 2003) فناوری گرواسیس به توسعه تکنولوژی و پیشبرد پروژه ها در بیش از 20 کشور بیابانی دنیا پرداخته است.

آرژانتین، بحرین، شیلی، چین، دبی، اکوادور، اتیوپی، فرانسه، هند، اردن، کنیا، لیبی، عراق، کویت، مکزیک، عمان، قطر، عربستان سعودی، اسپانیا، آمریکای شمالی …آزمایشات انجام شده با کاشت بیش از 300000 اصله از انواع درختان و درختچه های مثمر و غیر مثمر در مناطق بیابانی و کوهستانی این کشورها با درصد بقای 90 درصد، قابلیت این تکنولوژی را برای همگان به اثبات رسانده است.

فناوری گرواسیس تاکنون در 20 کشور دنیا مورد ارزیابی و بررسی قرار گرفته و توانسته با موفقیت به مرحله تجاری سازی و تولید انبوه برسی در دو سه سال اخیر کشورهای حوزه خلیج فارس، آمریکا، اسپانیا، کشورهای آمریکای جنوبی و … به این تکنولوژی روی آوردند و در حال توسعه سرمایه گذاری ها در این بخش هستند.

با استفاده از فناوری گرواسیس اقدامات گسترده براي احیای بیابان ها و اراضی خشک جهان بدون استفاده از انرژی و آبیاری آغاز شده است.

یکی از اجزای فنآوری گرواسیس برای کاشت نهال استفاده از دستگاه واترباکس (waterboxx) است، این دستگاه با وزنی معادل هزار و سیصد گرم دارای مخزنی به حجم پانزده لیتر است که ابتدا آن را از آب پر می کنند، این مخزن قادر است آب ناشی از نزولات جوی را جمع آوری و در خود ذخیره کند.

علاوه بر این، دستگاه با چگالش بخار آب موجود در جو آن را به نقطه شبنم رسانیده و آن را به آب تبدیل و در خود ذخیره می کند. با اين فناوری بعد از گذشت یکسال و مشروط بر اینکه از نهالی با ریشه سالم استفاده شده باشد، ریشه ی نهال تا اعماق خاک نفوذ کرده و قادر به استفاده از آب کاپیلاری خاک مي باشد.

نتایج به دست آمده از کشورهای مختلف نشان داده است که نود درصد نهال های کاشته شده با این فناوری در شرایط خشن محیطی در کشورهای حاشیه خلیج فارس و شمال افریقا از سال دوم بدون آبیاری نه تنها زنده مانده اند بلکه از رشد مطلوبی هم برخوردار بودند.

هدف از اين تحقيق معرفي واترباكس به عنوان يك تكنولوژي جديد براي مبارزه با خشكسالي، توفان گرد و غبار و احیای بیابانها و اراضی خشک بدون استفاده از انرژی و آبیاری است.